Pewne informacje znajdujące się na etykietach produktów spożywczych są obowiązkowe. Muszą być wyraźne, czytelne i łatwo dostępne. Zobacz, jakie informacje należą do tych niezbędnych.
Wykaz składników musi obejmować wszystkie składniki środków spożywczych, w kolejności malejącej, od tego, którego użyto najwięcej, po najmniej wykorzystany półprodukt. Składniki nazywane są ich dokładnymi nazwami określonymi w przepisach. Jeśli takich nazw nie ma, używa się nazw zwyczajowych albo opisowych. Dodatkowo, jeżeli jakiś składnik został zastąpiony czymś innym, etykieta także musi zawierać informacje na ten temat.
Jeśli chodzi o to, w jakich przypadkach nie trzeba zamieszczać informacji o składzie produktu, dotyczy to żywności takiej jak:
– woda gazowana, jeśli jej opis wskazuje, że została ona nasycona dwutlenkiem węgla,
– świeże warzywa i owoce,
– ocet, który został uzyskany z jednego produktu,
– ser, fermentowane mleko i śmietana, masło – jeżeli nie zostały dodane inne składniki niż przetwory mleczne, enzymy spożywcze czy kultury drobnoustrojów,
– środki spożywcze, które zawierają jeden składnik.
Co ważne, wszystkie informacje dotyczące składu produktu spożywczego muszą być:
– umieszczone w widocznym miejscu,
– podane w języku polskim,
– wyraźnie czytelne i nieusuwalne.
Nie mogą być w żaden sposób ukryte czy pomniejszone ani przerwane innymi nadrukami.
Producent żywności ma obowiązek umieszczenia na artykułach spożywczych informacji o alergenach. Oznaczenie ich nie jest konieczne jedynie w sytuacji, kiedy nazwa produktu wyraźnie odnosi się do konkretnego alergenu, na przykład „masło orzechowe” czy „chleb sojowy”. Muszą być one oznaczone w wykazie składników i wyraźnie odznaczać się od reszty składników, na przykład za pomocą koloru tła, czcionki czy stylu.
Za alergeny uznane są:
– zboża, które zawierają gluten,
– jaja,
– skorupiaki,
– ryby,
– orzeszki ziemne,
– soja,
– mleko i produkty pochodne, łącznie z laktozą,
– orzechy,
– seler,
– łubin,
– mięczaki,
– nasiona sezamu,
– produkty pochodne wszystkich powyższych,
– dwutlenek siarki i siarczany.
Oznaczenie ilości składnika lub kategorii składników, które użyte były do wytworzenia danego produktu, jest obowiązkowe w sytuacji, kiedy: dane składniki występują w nazwie produktu lub są zwykle z tą nazwą kojarzone, są podkreślone na etykiecie graficznie albo słownie oraz kiedy są istotne w scharakteryzowaniu danego produktu.
Określenie ilości składników powinno być wyrażone za pomocą wartości procentowej oraz znajdować się albo w nazwie produktu, albo bezpośrednio przy niej czy też w wykazie składników w powiązaniu z konkretnymi pozycjami.
Oznaczanie ilościowe nie jest wymagane w przypadku składników, które użyte zostały w małych ilościach w celach aromatyczno-smakowych, a także składników produktów w zalewach, jeżeli ich masa netto jest oznaczona.
W przypadku sprzedaży na odległość, czyli na przykład przez Internet, przepisy prawne określają szczególne zasady co do informowania konsumentów o składzie żywności. W przypadku takiej transakcji wszystkie informacje muszą być dostępne nie tylko w momencie dostawy, ale i przed ostatecznym dokonaniem zakupu. Muszą znajdować się w materiałach, które towarzyszą sprzedaży na odległość. Te zasady nie obowiązują jedynie w przypadku żywności sprzedawanej w automatach czy w zautomatyzowanych lokalach handlowych.
Zdjęcie główne: Mehrad Vosoughi/pexels.com
